زبان حال در عرفان و ادبیات پارسی نویسنده نصرالله پورجوادی

زبان حال، نمایش حالت یا صفتی درونی است و لذا هر بیننده‌ای می‌تواند با دیدن این نمایش پی به خود آن حالت یا صفت برد. ولی همه‌ی صفات در موجودات گوناگون دارای نمایش بیرونی نیست و تشخیص آن صفات از ظواهر موجودات برای هرکس مقدور نیست. در این‌جاست که بعضی مدعی شده‌اند که می‌توانند این صفات یا حالات را با قوه‌ای درونی به نام گوش دل یا گوش هوش بشنوند. مثال مشهور این معنی، کشف و کراماتی است که به اولیاءالله نسبت می‌دهند.